گاهی دلم می گیرد
از آدم هایی که در پس نگاه سردشان
با لبخندی گرم فریبت می دهند
دلم میگیرد از خورشیدی که گرم نمی کند
....و نوری که تاریکی می دهد
ازکلماتی که چون شیرینی افسانه ها فریبت می دهند
دلم می گیرد از سردی چندش آور دستی که دستت را می فشارد
و نگاهی که به توست و هیچ وقت تو را نمی بیند
از دوستی که برایت دوبال برای پریدن هدیه می آورد
وبعد پرواز را با منفورترین کلمات دنیا معنا میکند !
این همه هیچی ...
گاهی حتی ازخودم هم دلم میگیرد ...

"علی شریعتی"